Ειπωμένο από τα στόματα κράτους και αφεντικών, με φόντο καλέσματα για εθνική ενότητα και εφησυχασμούς του τύπου "μπόρα είναι, θα περάσει", εύλογα μας δημιουργείται η απορία: "Ποιοί θα κάνουν τις θυσίες;" Σίγουρα όχι αυτοί που μας το λένε…Η επίθεση είναι γενικευμένη και ειδικά στον εργασιακό τομέα, τα μέτρα εξόδου απο την κρίση θίγουν την πλειοψηφία των εργαζομένων. Για τους νέους, την αρχή κάνει το νέο προεδρικό διάταγμα σχετικά με το μισθό μαθητείας, που θέσπισε περιχαρής η κυβέρνηση, με το βολικό πρόσχημα οτι εξαναγκάζεται απο το ΔΝΤ. Το νέο "σωτήριο" μέτρο προβλέπει οτι ο καθέ νέος, όταν μπαίνει στην αγορά εργασίας, θα πρέπει να συμπληρώσει 6 μήνες ή έναν χρόνο υπό τον ίδιο εργοδότη. Κατα το χρόνο αυτό, ο οποίος ορίζεται ως περίοδος μαθητείας, ο εργαζόμενος δικαιούται μόνο την βασική ασφαλιστική κάλυψη χωρίς κανένα άλλο εργατικό δικαίωμα και αμείβεται με ένα μειωμένο ποσοστό του βασικού μισθού, ανάλογα με την ηλικία του (15-18 ετών: 70%, 18-21:80%, 21-25: 85%).
  Το διάταγμα αυτό έρχεται να επικυρώσει νομικά μια ήδη διαμορφωμένη κατάσταση τα τελευταία χρόνια. Η άγρια εκμετάλευση των μεταναστών εργατών, ο εξ ορισμού ξεπουλημένος γραφειοκρατικός συνδικαλισμός σε συνδυασμό με τις ατομικές διαπραγματεύσεις και τη γενικότερη συνθήκη "ο καθένας για την πάρτη του" δημιούργησε ενα καθεστώς μαύρης εργασίας, που πλέον θίγει όλο και περισσότερους εργαζόμενους. Επίσης, η εφαρμογή του νέου αυτού μέτρου στις ηλικίες 15-25 δεν είναι τυχαία, καθώς είναι ήδη εξοικειωμένες σε μεγάλο βαθμό με την επισφαλή εργασία, όπως η πρακτική άσκηση στα πλαίσια δημοσίων και ιδιωτικών πανεπιστημίων και ΟΑΕΔ, οι οικογενειακές επιχειρήσεις – στις οποίες η εκμετάλλευση γίνεται "βοήθεια στους γονείς"-, τα call centers, οι καφετέριες κ.α. Παράλληλα, το γεγονός οτι πολλοί νέοι, κύριως φοιτητές, δεν αντιλαμβάνονται πλήρως τη θέση τους ως εργαζόμενοι, αλλα αντιμετωπίζουν την εργασία σαν ένα προσωρινό χαρτζιλίκι, κάνει ακόμα ευκολότερο το έργο των αφεντικών.
  Το καθεχτώς μαθητείας σκόπιμα ίσως δεν ορίζεται σαφώς απο το νόμο. Αυτό μπορεί πρακτικά να σημαίνει οτι ο εργοδότης μπορεί να απολύσει τον μαθητευόμενο οποιαδήποτε στιγμή πριν την ολοκληρώση του χρόνου, χωρίς να καταβάλει αποζημίωση, προκειμένου να προσλάβει κάποιον άλλο. Μέχρι τα 25 λοιπόν οι νέοι εργαζόμενοι θα περιπλανώνται απο εργοδότη σε εργοδότη και απο μαθητεία σε μαθητεία, "καταδικασμένοι" στο 85% και κάτω του βασικού μισθού. Αυτό αφορά και τους εργαζόμενους άνω των 25, οι οποίοι θα αναγκαστούν να υφίστανται τον εργοδοτικό εκβιασμό του να δεχτούν να εργαστούν με μισθό μαθητείας ή να απολυθούν. Ταυτόχρονα, η μαθητεία μέχρι τα 25 δεν υπολογίζεται στη σύνταξη. Συνολικά, το διάταγμα οδηγεί στην περαιτέρω υποτίμηση της εργασίας και καθιστά όλους τους εργαζομένους, έμμεσα ή αμεσα, φτηνότερους.
  Για να διασωθεί από την κρίση του, το σύστημα θα πατήσει πάνω μας και μας καλεί να θυσιαστούμε πανευτυχείς και χωρίς αντιρρήσεις. Ε, λοιπόν, ΔΕΝ είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε θυσίες ούτε για πατρίδες ούτε για αφεντικά. Απέναντι τους, αυτοοργανωνόμαστε στους χώρους εργασίας μας, στα πανεπιστήμια και όπου αλλού κινούμαστε και συλλογικοποίουμε τις δράσεις μας.

αρνητές-αρνήτριες μαθητείας
(συνέλευση φοιτητών, εργαζομένων, ανέργων)